ზუგდიდის თეატრი

ზუგდიდში 1868 წლის 11 აპრილს, მწერალმა და საზოგადო მოღვაწემ ანტონ ფურცელაძემ დადგა მოლიერის „ძალად ექიმი“. ასე დაიწყო ჩვენს ქალაქში პროფესიული თეატრალური ხელოვნების განვითარება. სპექტაკლიდან შემოსული თანხა (4 თუმანი) მოხმარდა ზუგდიდის სასწავლო ბიბლიოთეკას. სცენისმოყვარეთა პირველი წარმოდგენის შესახებ ცნობებს გაზეთ „დროებიდან“ ვიგებთ. აღსანიშნავია ფაქტი, რომ წარმოდგენაში მონაწილეობა მიიღო მარიამ ფურცელაძემ (ა. ფურცელაძის მეუღლემ), რაც იმ დროისთვის დიდ გამბედაობაზე მიუთითებდა. ამ მოვლენებიდან რამდენიმე წელიწადში იდგმება შექსპირის „ვენეციელი ვაჭარი“, მოლიერის „სკაპენის ოპინები“. ასევე ვალერიან გუნიას ვოდევილი „მონადირე“, ავქსენტი ცაგარელის „ბაიყუში“ (1897წელი). ნიკოლოზ ბუკიას დაუდგამს ერისთავის „გაყრა“. სპექტაკლები იმართებოდა სხვადასხვა ოჯახებში, სახლის ავნებსა და დუქნებში.

1907-1908 წლებში, სოციალ-დემოკრატთა პარტიამ ჩამოაყალიბა თეატრალური „მუშური დრამწრე“, რომელშიც გაერთიანებული ყოფილა 125 სცენისმოყვარე. ზუგდიდის თეატრში საგასტროლოდ ჩამოდიოდნენ ლადო მესხიშვილი, შალვა დადიანი, ვალერიან გუნია და სხვანი.

დადიანის თეატრის პირველი დირექტორი იყო ალექსანდრე თირქია, რომელმაც რეჟისორად მოიწვია ვახტანგ გარიკი.

1932-1934 წლებში თეატრს მიენიჭა „ზუგდიდის სახელმწიფო თეატრის ტიტული“, ხოლო 1947 წელს დასრულდა თეატრის მშენებლობა და ახალი თეატრის შენობაში გაიმართა პირველი პრემიერა.​

განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ევროპაში აღიარებული რეჟისორის ვასო ყუშიტაშვილის მოღვაწეობა ზუგდიდის თეატრში, რომელმაც საფუძველი ჩაუყარა პარიზის ცნობილ „თეატრ ატელიეს“. ვასო ყუშიტაშვილის დამსახურებით, ზუგდიდის თეატრის რეპერტუარმა აკადემიური სახე მიიღო და ქვეყნის თეატრალური საზოგადოების ყურადღება მიიქცია. 1948 წელს მან დადგა ლოპე დე ვეგას „თივა და ძაღლი“.

1958 წლიდან თეატრს ხელოვნებათმცოდნე ალექსანდრე ეგუტია ჩაუდგა სათავეში. მისი 27 წლიანი ღვაწლი თეატრის ისტორიაში მოხსენიებულია ოქროს ხანად.

 

სწორედ ზუგდიდის თეატრს უკავშირდება რეჟისორ თემურ ჩხეიძის შემოქმედებითი გზის დასაწყისი, რომელიც თეატრში ავთო მახარაძესთან და ჟანრი ლოლაშვილთან ერთად მოვიდა.

ზუგდიდის თეატრის ბოლო წლების ცხოვრება თავისი სარეპერტუარო პოლიტიკით აქტუალურ სოციალურ თემატიკაზეა ორიენტირებული. თეატრი ხელს უწყობს, არა მხოლოდ აქტუალურ თემებზე საუბრის პოპულარიზაციას, არამედ ქართულ თეატრალურ ცხოვრებაში ახალი საინტერესო ხერხებისა და ფორმების, ინოვაციური, ციფრული საკომუნიკაციო საშუალებების, აუდიო/ვიდეო კონტენტის დანერგვას - ეფექტურ ფუნქციონირებას შესაძლებლობების ფარგლებში.

 დღესდღეობით რეპერტუარი, ჟანრობრივი მრავალფეროვნებით ყველა ასაკობრივ ზღვარს მოიცავს, მათ შორის მცირე წლოვანი ასაკის ბავშვებისთვის. „ანნე ფრანკის დღიური“, „თევზი ხეზე“, „შაშვი შაშვი მაყვალი“, „ამანათი“, „ანდერძი“, „ინსპექტორის ვიზიტი“, ყოველი წლის თებერვალში“, „სამანიშვილის დედინაცვალი“ .